ماده 33 چیست؟ چگونه تدوین شده و هدف از تدوین آن چه بوده است؟

ماده 33 از قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان مصوب اسفندماه سال 1374 مجلس شورای اسلامی ناظر بر مقرراتی است که به منظور ایجاد رویه ای مشخص و واحد در ساختمان سازی کشور اعم از طراحی، اجرا و کنترل وضع می شوند. اهداف پنجگانه از این مقررات ایمنی، بهداشت، آسایش، صرفه اقتصادی و بهره وری مناسب می‌باشند. در ماده ی بعد این قانون نیز تصریح شده است که کلیه طرح‌های عمرانی که در کشور اجرا می‌شود و همه مراجع کنترل ساختمان اعم از شهرداری‌ها، دهداری‌ها و بخشداری‌ها موظفند از این مقررات تبعیت کنند. مقررات منظور در ماده 33 در دنیا به مقررات ملی ساختمان معروف است که اصطلاحا به آن building code می گویند. البته در بعضی از کشورها در کنار این واژه، اصطلاح residential code وجود دارد که فقط شامل مقررات خانه‌های مسکونی بوده و سایر انواع ساختمان ها را شامل نمی‌شود و هدف از آن اینست که فهم مقررات کمی ساده‌تر شود تا بهره‌برداران و مهندسان با مقررات محدودتر و کاربردی‌تری مواجه باشند. البته تا کنون مقررات خاص ساختمان‌های مسکونی در ایران تدوین نشده و وجود ندارد. ما فقط building code داریم که همه ساختمان‌ها را با یک معیار محاسبه می‌کند ولی در امریکا، کانادا، استرالیا و بسیاری از کشورهای جهان residential code نیز وجود دارد. 

مزیت این مقررات اینست که ساده فهم‌ترند، لذا ضریب بهره‌وری و توجه مهندسان به آنها بیشتر است و استفاده از آنها راحت‌تر می باشد. ضمن اینکه مقاومت در برابر آنها کمتر و نهایتا کاربردی‌تر هستند. 

البته بخشی از مواد مقررات ملی ساختمان، مربوط به مسایل فنی و بخشی از آن ناظر بر ضوابط اداری کنترل ساختمان است. در واقع آیین‌نامه اجرایی ماده ی 33 ناظر بر بخش مقررات اداری است که مبحث دوم نیز نامیده می شود. فقط این یک مبحث از مقررات ملی ساختمان مربوط به مقررات اداری است و بقیه مقررات فنی است. بخش مقررات اداری وظایف مهندس در هر نقش، مالک و دستگاه کنترل کننده شامل شهرداری‌ها و دولت را مشخص می‌کند و به میزان زیادی با ماموریت شهرداری‌ها و دولت و سایر قوانین مدنی در اصطکاک قرار دارد به همین دلیل این مبحث بسیار پر سر و صدا است.

نقل از مصاحبه سودابه قیصری و عباس آخوندی.